5 Simple Techniques For نیلینگ
5 Simple Techniques For نیلینگ
Blog Article
در کنار تمامی مزیت‌های گفته شده، نیلینگ می‌تواند معایبی نیز داشته باشد که مهم‌ترین آن‌ها به شرح زیر هستند:
در صورتی که بخواهیم علاوه بر پوشش موقت، از پوشش دائمی نیز استفاده کنیم، باید به منظور یکپارچه کردن پوشش موقت و دائمی، گل میخ‌هایی را به صفحه تکیه‌گاهی جوش کنیم.
اجزای نیلینگ و قسمت‌های مختلف آن به صورت کلی شامل این موارد می‌شود: میخ‌های فولادی، دوغاب سیمان، دستگاه حفاری نیلینگ، مهره، واشر، صفحات نگه‌دارنده و نوارهای زهکشی.
لذا هرچه سریع‌تر باید برای ساخت و نصب سازه اصلی اقدام کرد.
استفاده از سازه نگهبان نیلینگ در ساختمان سازی نیز بسیار رایج بوده و معمولا در زمان‌هایی که سازه در خطر نشست و رانش زمین است اجرا می‌شود. استفاده از روش میخکوبی برای جلوگیری از آسیب‌های زلزله نیز کاربرد دارد.
تمامی حقوق مادی و معنوی این وب‌سایت متعلق به مجموعه فولاد سازان راه ابریشم است.
این اقدامات به‌منظور افزایش اتصال محکم بین میلگرد و دیواره بتن و همچنین جلوگیری از مشکلات ممکن نظیر برش پانچ و سوراخ شدن بتن صورت می‌گیرد.
میخ‌ها بتوانند در تراز بالاتر از سطح ایستایی قرار بگیرند.
لازم بذکر است در بعضی از موارد عملیات حفر چاه وچود نداشته و پروفیل حائل فولادی پس از اتمام عملیات مقطعی خاکبرداری، حفاری و نصب المان تسلیح در محل مربوطه می شود.
روش نیلینگ در سال ۱۹۶۰ میلادی برای اولین بار مورد بحث و بررسی قرار گرفت. این روش بر اساس روش سیستم مهاربندی و پیچ کردن سنگ ها می باشد. اولین بار این سیستم پایدارسازی برای حفر تونلی در استرالیا در سال ۱۹۶۰ به کار گرفته شد. در این تونل برای پایدارسازی ??? ??? از آرماتور، تزریق دوغاب سیمان و شاتکریت استفاده گردید.
لازم است که برای قرار گرفتن میخ در وسط و مرکز سوراخ از اسپیسرهای پلاستیکی در فاصله‌های حداکثر ۳-۲ متر و ۰.۵ متری دو انتها روی میخ‌ها استفاده شود.
بنابراین، امکان پایداری آن‌ها به صورت قائم یا نزدیک به قائم بسیار کم و مشکل است.
این امر، به ویژه در دیوارهای نیلینگ دائمی، از جمله معایب و محدودیت‌های جدی این روش در این شرایط است.
همچنین یک روش ابداعی جهت پایدارسازی فرورفتگی‌های مصنوعی یا طبیعی در سطح زمین (ترانشه‌ها) و تامین تکیه‌گاه افقی دیواره‌های خاکبرداری شده، جهت جلوگیری از لغزش خاک به شمار می‌آید.